Poetry

ਮੈਂ ਦੀਵਾ ਤਾਂ ਜਗਾਇਆ ਏ, ਅੰਧੇਰਾ ਦੂਰ ਹੋ ਜਾਵੇ। ਗ਼ਮਾਂ ਦੇ ਮਾਰਿਆਂ ਦੇ ਚਿਹਰਿਆਂ ਤੇ ਨੂਰ ਹੋ ਜਾਵੇ। ਮੈਂ ਫ਼ਰਿਆਦ […]

ਜੋ ਕੌਮ ਦੇ ਗ਼ਮ ਅੰਦਰ ਬੀਮਾਰ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ, ਉਸ ਗੱਭਰੂ ਨੂੰ ਜੀਣੇ ਦਾ ਅਧਿਕਾਰ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ। ਲਾਹਣਤ ਹੈ ਜਵਾਨੀ ਤੇ,

ਰਾਈ-ਦਾਣੇ ਨਾਲ ਪਰਬਤ ਨੂੰ ਉੜਾ ਸਕਦਾ ਹਾਂ ਮੈਂ। ਸੈਂਕੜੇ ਜਵਾਲਾਮੁਖੀ ਝੋਲੀ ‘ਚ ਪਾ ਸਕਦਾ ਹਾਂ ਮੈਂ। ਮਾਰਦੇ ਲੱਫਾਂ ਸਮੁੰਦਰ ਚੀਂਘ

ਮੇਰੀ ਕਵਿਤਾ ਸਾਥਣ ਮੇਰੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੀ, ਹੈ ਅਲਹਾਮ ਤੇ ਭਾਵੇਂ ਜਨੂੰਨ ਮੇਰਾ। ਹਰ ਇਕ ਲਾਈਨ ਵਿਚ ਬੋਲਦੀ ਰੂਹ ਮੇਰੀ, ਅੱਖਰ-ਅੱਖਰ

ਰੋਜ਼ ਸੋਚਦਾ ਆਂ, ਮੈਂ ਰੋਜ਼ ਸੋਚਦਾ ਆਂ। ਬਹਿ ਕੇ ਝੁੱਗੀ ‘ਚ ਰਾਤ ਨੂੰ, ਮੈਂ ਰੋਜ਼ ਸੋਚਦਾ ਆਂ। ਹਲ ਵਾਹੁਣ ਵਾਲੇ